Τα διάτρητα κατηγορητήρια και η… γκάφα στις καταθέσεις δύο αστυνομικών
Η άγρια καταστολή της διαδήλωσης της Πέμπτης 9 Ιουλίου, με επίδειξη δύναμης από την ομάδα ΔΡΑΣΗ στο κέντρο της Αθήνας και συλλήψεις στον σωρό, αποσκοπεί στην τρομοκράτηση και πολιτική ομηρία της νεολαίας που διαδηλώνει για τα δικαιώματά της, υποστήριξαν οι συνήγοροι υπεράσπισης των εννιά κατηγορούμενων συμπολιτών μας κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.
Τη συνέντευξη συντόνισε το μέλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ Θανάσης Καμπαγιάννης και τοποθετήθηκαν οι δικηγόροι Αννυ Παπαρρούσου, Δημήτρης Σαραφιανός, Θεόδωρος Συμεωνίδης, Μαριάνα Τσίχλη, Βασίλης Τζούφης, Γιώργος Κακαρνιάς και Σπύρος Τζουανόπουλος.
Ολοι έκαναν λόγο για προσχεδιασμένες και μεθοδευμένες συλλήψεις που έχουν την κάλυψη της κυβέρνησης της Ν.Δ., αφού ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη στις 9.30 το βράδυ ανακοίνωνε από το βήμα της Βουλής «εννιά συλλήψεις από αυτούς που επιτέθηκαν με μολότοφ εναντίον αστυνομικών», ενώ οι δύο τελευταίες προσαγωγές, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., έγιναν στις 21:45 και 21:50, οι εκθέσεις σύλληψης έγιναν μετά τις 23:00 και υπογράφηκαν στις 5 τα ξημερώματα. Μέχρι εκείνη την ώρα οι δικηγόροι δεν είχαν δικαίωμα να μιλήσουν με τους κατηγορούμενους επειδή ήταν προσαχθέντες!
Διάτρητο κατηγορητήριο
Ακολούθησε μια «οριζόντια» ποινική δίωξη για ένα διάτρητο κατηγορητήριο για το οποίο οι συνήγοροι εξέφρασαν τη βεβαιότητά τους ότι θα καταπέσει με ευκολία στο ακροατήριο. Πόσω μάλλον, όπως σημείωσε ο Γ. Κακαρνιάς, «όταν τα βίντεο και οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι διαδηλωτές-αυτόπτες μάρτυρες ανάγκασαν τους αστυνομικούς να μην μπορέσουν να γράψουν εντελώς ανυπόστατους ισχυρισμούς στις καταθέσεις τους. Γι’ αυτό έχουμε διαφορετικές καταθέσεις αστυνομικών από άλλες φορές», όταν με ευκολία «αναγνώριζαν» τους διαδηλωτές και τους φόρτωναν αξιόποινες πράξεις.
«Θα έχουμε και άλλους τραυματισμούς, γιατί αυτή η κλιμάκωση της βίας πριμοδοτείται από την κυβέρνηση», τόνισε η Αννυ Παπαρρούσου και εξήγησε ότι, σε αντίθεση με τα πλημμελήματα, για τις κακουργηματικές κατηγορίες έχουμε επιβολή ή προσωρινής κράτησης ή περιοριστικών όρων μέχρι τη δίκη, «η οποία αποσκοπεί στην ποινικοποίηση της συμμετοχής στις διαδηλώσεις, στην απενεργοποίηση και εξουδετέρωση της νεολαίας». Για τον Θεόδωρο Συμεωνίδη «στόχος είναι η πολιτική ομηρία όσο το δυνατόν περισσότερων αγωνιστών και η “νομιμοποίηση” της αστυνομικής βίας σε κάθε έκφραση της ζωής μας».
Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του δικηγόρου στις καταθέσεις δύο αστυνομικών που παραδέχονται ότι γινόταν κινητοποίηση για το «νομοσχέδιο κατά των διαδηλώσεων», αν και η ηγεσία του υπουργείου προσπαθεί να μας πείσει ότι αφορά «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις» για να μην εμποδίζεται η κυκλοφορία.
Την αντισυνταγματικότητα του νέου νόμου για τις διαδηλώσεις κατέδειξε ο Δ. Σαραφιανός, λέγοντας ότι «το νομοσχέδιο είναι συνταγματικό μόνο με βάση το “Σύνταγμα” του ’73, του Παπαδόπουλου. Πρόκειται για μια μείζονα παρέμβαση στη συγκυρία, προσπαθούν να σβήσουν τις μνήμες της μεταπολίτευσης».
Η Μαριάνα Τσίχλη υπογράμμισε ότι «αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι μια κρατική σκευωρία με πολιτική σκοπιμότητα την τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται. Είναι απίστευτη η σκληρότητα και είχε αποτέλεσμα ακόμα και οι κατηγορούμενοι για πλημμελήματα να παραμείνουν κρατούμενοι στη ΓΑΔΑ επί τέσσερις μέρες λόγω υποτιθέμενης συνάφειας του κατηγορητηρίου».
Πολύ εύστοχα ο Β. Τζούφης παρατήρησε ότι «οδεύουμε σε μια φρονηματική μορφή υπεράσπισης, καθώς τα πρόσωπα δεν έχουν ταυτοποιηθεί με συγκεκριμένες πράξεις και θα κληθούμε στις δικαστικές αίθουσες να εξηγήσουμε ποιοι ήταν εκεί και γιατί, δηλαδή να υπερασπιστούμε το φρόνημά τους. Με τον τρόπο αυτό δεν φαλκιδεύεται μόνο το δικαίωμα στη συνάθροιση, αλλά και στην πολιτική δράση και στην κοινωνική επαφή». Την ανησυχία του για το ότι η αστυνομία ενεργεί χωρίς καν προσπάθεια συγκάλυψης της αυθαιρεσίας της εξέφρασε ο Σπύρος Τζουανόπουλος και κάλεσε τον νομικό κόσμο να πάρει θέση κρυστάλλινη και στεντόρεια.
O Θ. Καμπαγιάννης σημείωσε ότι «αυτό που υποσχόμαστε είναι ότι θα κάνουμε το κάλεσμα του πατέρα τού Βασίλη Μάγγου “να φτιαχτεί ένα κίνημα όχι μόνο για τον Βασίλη, αλλά συνολικά ενάντια στην αστυνομική βία” δική μας υπόθεση. Οι νομικοί έχουμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την προσπάθεια».
